شورستان همان لحظه های دلتنگیمونه
که حرف های دلمونو به صورت شعر در آوردیم
بعـــــــــله!
این جا عُرفــا اُدبــا شُــعرا عُــلما دور هم جمعند!
چی فکر کردید؟
تازه شب شعرم داریم
شور و شوق درونیتون رو برا ما بفرستیدا !
به محفل ما خوش اومدید...
مــــــــــــادر هـــــــــــمه ی دنیــــــــــــای
من
یاس کبـــــود من همه ی دنیـــــــــــــــای من
شـــنیده ام که خیـــــلی زود
میـــــــــــــــروی
قدری بعد از پیمـــــــــــــــبر میـــــــــــــــــروی
آخــــــــــر چـــــــــــــــــــــرا انقــــــــــــدر زود
تــــــــــــو مـــــــــــیروی تــــــــو مـــــــــــیروی
شـــــــــنیده ام از فــــــرزنــــــدت
صـــــــــادق
که گــــــفت با حـــــــــالی بـــــس فــــــــارغ
که مــــــــــادر ماســـــت انـسیه ی
حـــــــورا
که جای بــــرگ درخـــــت می مـــــــاند بر جا
ببیــــــن چه می کــــند با
زهـــرا ســــــــیلی
ببیــــــن چه می کــــند با زهـــرا شـــــمشیر
حلالم کـــــن نبــــــودم حائــــلت
باشــــــــــم
حلالم کـــــن نبـــــودم ساتـــــرت باشـــــــــم
حلالم کـــن نبـــــودم مانع درب خانه ات باشم
حلالم کن نبـــــودم مانع ضرب سینه ات باشم
آخر می گویــــند درب خانه بـــروی تـــو افـــتاد
آخر می گویند قرعه ی شهادت به نام تو افـتاد
آخر می گــویند مــیخ در به تــــو اصــــابت کرد
آخر می گویند غلاف شمشیر به تو اصابت کرد
آخر می گـــــویند داداش محــسن شـــهود بود
آخر می گویند از فرط تازیانه تنش بس کبود بود